W metodzie TIG (spawanie elektrodą wolframową w osłonie gazu obojętnego) łuk spawalniczy powstaje między nietopliwą elektrodą wolframową a elementem spawanym. Gaz ochronny jest gazem obojętnym i nie ma wpływu na proces spawalniczy. Zazwyczaj jako gaz ochronny stosowany się argon, który chroni przed utlenieniem nie tylko spoinę, ale i elektrodę. W metodzie TIG nie jest konieczne stosowanie materiału dodatkowego. Elementy spawane można łączyć przez przetopienie rowka spawalniczego. Jeżeli stosowany jest materiał dodatkowy, jest on wprowadzany do jeziorka w sposób ręczny, a nie za pomocą uchwytu spawalniczego, tak jak w metodzie MIG/MAG. Wśród zalet spawania TIG należy wymienić m.in.: bardzo wysoką jakość i czystość spoin; możliwość spawania wielu różnych materiałów o szerokim zakresie grubości (nawet bardzo cienkich blach); brak rozprysku ciekłego; możliwość spawania we wszystkich pozycjach.